رزین سیلیکونی – Silicone resin

رزین سیلیکونی مایعی با فرمول R_nSiX_mO_y که در آن گروه R می تواند متیل و یا فنیل و گروه X می تواند هیدروژن، هیدروکسیل، کلر و یا OR باشد. این رزین در حلال های آروماتیک قابل حل است. نوع واحدهای متصل به اتم سیلیکون ویژگی های ماکروسکوپی مولکول را مشخص می کند. این رزین ها دارای شبکه سه بعدی نامنظم از واحدهای سه گانه و یا چهارگانه می باشند. رزین های سیلیکونی به عنوان ارگانو پلی سیلوکسان ها طبقه بندی می شوند. با توجه به انرژی بالای پیوند Si-O در این رزین ها این ترکیبات بسیار پایدار هستند و در برابر حرارت، هوا و اشعه ماورا بنفش مقاوم هستند. این رزین ها را می توان با پلیمرهای آلی ترکیب کرد که این باعث می شود خواص پلیمرهای آلی بهبود یابد.

سنتز رزین سیلیکونی

رزین های سیلیکونی توسط واکنش تراکمی ترکیبات سیلیکونی به دست می آید. در ابتدا سیلیکات سدیم و کلرو سیلان ها آغازگر واکنش بودند و کنترل ادامه واکنش بسیار سخت بود اما در سال های اخیر از تترا اتوکسی سیلان (TEOS) یا اتیل پلی سیلیکات و یا از دی سیلوکسان های مختلف استفاده می کنند که در این فرآیند می توان واکنش را به راحتی کنترل کرد.

کاربردهای رزین سیلیکونی

پلیمرهای پلی سیلوکسان با گروه هایی مانند وینیل، آکریلات، اپوکسی، مرکاپتان و آمین برای تولید پلیمرهای ترموست، کامپوزیت ها، پوشش ها و چسب ها به کار می روند. این رزین ها عمدتا به عنوان عامل هیدروفوب برای حفاظت از ساختمان در رنگ های ساختمانی استفاده می شوند. در پوشش های صنعتی به عنوان پوشش مقاوم در برابر حرارت و هم اصلاح کننده رنگ های آلکیدی، اپوکسی، پلی استر و آکریلیک عمل می کند. همچنین رزین سیلیکونی در تولید پلاستیک، سیمان، سرامیک، لامپ های روشنایی، نساجی، ماشین های الکتریکی، اجاق گاز، شومینه، هیتر، آون، مبدل های حرارتی، خازن ها، وسایل آشپزی، توربین های بادی، پل ها، استادیوم ها، کشتی ها، پالایشگاه ها و لاستیک های سیلیکونی به کار می رود.