پلی استایرن – Polystyrene

وزن مخصوص پلی استایرن حدود ۱/۰۹ – ۱/۰۴ و در دمای ۹۰ درجه سانتیگراد نرم می شود. این پلیمر سخت، شکننده و شفاف است و نور معمولی را تا حدود ۹۰ درصد از خود عبور می دهد. جذب رطوبت توسط این پلیمر بسیار کم و در حدود ۰/۰۳ تا ۰/۱ درصد وزنی است، پلیمر مزبور از نظر الکتریسیته عایق بسیار خوبی است. پلی استایرن در اغلب حلالها مانند هیدروکربن های آروماتیک (بنزن و تولوئن)، هیدروکربن های کلره (تتراکلرو کربن، کلروفرم، تری کلرو اتیلن و دی کلرو بنزن)، متیل اتیل کتون، استات اتیل و استات آمین حل می شود. اسیدها و قلیایی های معمولی و رقیق بر پلی استایرن بی اثر هستند. اکسیژن با ازن در مجاورت نور و به خصوص در حرارت روی پلی استایرن اثر می کنند.

از ترکیب اتیلن و بنزن، اتیل بنزن تولید می شود و با هیدروژن گیری از اتیل بنزن، استایرن بدست می آید. استایرن به کمک اکسیژن، عامل اکسیداسیون یا نور به عنوان کاتالیزور طی فرآیند پلیمریزاسیون رادیکال آزاد پلیمریزه شده و پلی استایرن تولید می شود. پلی استایرن یک پلیمر خانواده وینیل است و از نظر ساختاری یک زنجیره طویل هیدروکربنی دارد که به صورت یکی در میان به هر اتم کربن یک گروه فنیل متصل است.

یکی از ساده ترین راه های شناسایی پلی استایرن ها، ویژگی اشتعال آن است: 1-در شعله می سوزد و بعد از حذف شعله همچنان به سوختن ادامه می دهد. 2-شعله زرد دارد. 3-دود سیاه همراه با ذرات کربن دارد. 4-در شعله چکه می کند. 5-بوی سوختن آن شبیه بوی گاز طبیعی است.